کد مطلب:321329 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:111

استدلال به خبر حضرت دانیال در مورد ظهور قائم
گفته است و از سنه ظهور یعنی ارتفاع ندای او بلا ستر و حجاب حضرت دانیال علی نبینا و آله و علیه السلام خبر فرموده فصل 13 دانیال در آن وقت سرور بزرگ میكائیلی كه از جانب پسران قومت قائم است خواهد ایستاد و زمان تنگنائی كه از بودن طوائف قابان زمان نبوده است واقع خواهد شد و در آن زمان از قوم تو هر كس در كتاب مكتوب است نجات خواهد یافت و خوابیدهای در خاك زمین بسیاری بیدار خواهند شد بعضی جهت حیوة ابدی و بعضی از برای شرمساری و حقارت ابدی و دانشمندان مثل ضیاء سپهری و كسانی كه بسیاری را به راه صداقت رهبری نمایند مانند كواكب تا ابدالاباد درخشان خواهند بود اما تو ای دانیال كلمات را مخفی كن و كتاب را تا به زمان انجام كار مختوم نما حینی كه بسیار گردش كرده علم زیاده گردد آنگاه من دانیال نگریستم و اینك دو شخص دیگر یكی مرد ملبس شده بكتان به آن طرف نهر ایستاده بود و دیگری به این طرف نهروان یكی بمرد ملبس شده بكتان كه بالای آبهای نهر می ایستاد گفت كه انجام این عجایبات تا به چند است و آن مرد ملبس شده بكتان را كه بالای آبهای نهر می ایستاد شنیدم در حالتی كه دست راست و دست چپ خود را به سوی آسمان بلند كرد و به حی ابدی سوگند یاد نمود كه برای یك زمان و زمانها و نیم زمان خواهد كشید و به محض تمام شدن پراكندگی قوت قوم مقدس همه این حوادث به انجام خواهد رسید و من شنیدم اما درك نكردم و گفتم كه ای آقای من آخر این حوادث چگونه خواهد شد او گفت كه ای دانیال راه خود پیش گیر زیرا كه این كلمات تا زمان آخر مخفی و مختومند بسیاری پاك و سفید و قال گذاشته خواهند شد و از اینكه شریرانه رفتار می نمایند هیچ یك از شریران درك نخواهند نمود و اما دانشمندان فهم خواهند كرد و زمان رفع شدن قربانی دائمی و نصب شدن مكروهات مخربی یك هزار و دویست و نود روز خواهد بود خوشا حال كسی كه انتظار كشیده به روزهای یك هزار و سیصد و پنج برسد اما تو تا به انجام كار راه خود پیش گیر زیرا كه به استراحت گذران نموده در انجام آن روزها در منصب خود خواهی ایستاد انتهی مقصود از روز سال است سفر اعداد فصل 14 آیه 32 و به شماره روزهائی كه تجسس زمین می گردید چهل روز هر روز یكسال
بار گناه خود را خواهید كشید فصل 4 خرقیل هر روزی را به جای سالی به تو دادم در این وحی مبارك از عظمت و بزرگی و هیمنه این یوم عظیم و ظهور اعظم قویم و حوادث و علایم آن بشارت فرموده و آنچه حال مقصود است بعد از اشراق حضرت ختمی ماب خلیفه ی ثانی اراضی مقدسه را تصرف فرمود و قربانی دائمی كه اعظم فرایض یهود است منع نمود و بنی اسرائیل از آن اطراف طرد شدند و بعد از هزار و دویست نود سنه حضرت بهاء الله جل اسمه الأعلی را به حكم دولتین علیتین ایران و عثمانی و انصای دول متحابه با هفتاد نفر به مدینه ی عكاء وارد نمودند و بدء ورود در كوه كرمل از سفینه بیرون تشریف آوردند تا ظاهر شود آنچه را كه فرموده از آسمان بر كوه كرمل مربی امكان نازل خواهد شد و كذلك تا تمام این وحی مبارك باهر گردد فسبحان ربی الاعلی من ان تسبق ارادته ارادات من فی الانشاء او یعجزه من فی الأرض والسماء لا اله الا هو المهیمن القیوم.